-
Meest recente berichten
- Geen kattenpis augustus 5, 2022
- Trekkerprotest juli 29, 2022
- De bomen mompelden juli 22, 2022
- Grenzeloos juli 15, 2022
- Een ontroering juli 8, 2022
- Hartstocht juli 1, 2022
- Weerwoord juni 24, 2022
Recente reacties
- Jan-Paul op Het mooiste van het mooiste
- Willem Broens op Plankjes
- Nico op Het planten van bomen
- Trevor Holtkamp op Het planten van bomen
- nico op Geelbruine bossen
- Saule G op Geelbruine bossen
- Graa [Gerard] Boomsma op Toch denk je er niet aan
Archief
Categorieën
Meta
Tags
A. F. Th. van der Heijden Alma Mathijsen Armando Arnon Grunberg Arthur van Schendel Bertolt Brecht Bert Schierbeek Boudewijn de Groot C. Buddingh' Carry van Bruggen Cees Nooteboom Chris van Geel Dimitri Verhulst Gustave Flaubert H.C. ten Berge Hanny Michaelis Heinrich Heine Ilja Leonard Pfeiffer Ingmar Heytze Jacq Firmin Vogelaar Jan-Paul van Spaendonck Jan Hanlo Jeroen Brouwers Josep Pla Kees Fens Koos van Zomeren Kristien Hemmerechts Leo Vroman Lieke Marsman Louis Couperus Lucebert Maartje Wortel Marijke Schermer Miquel Bulnes Nescio Niña Weijers Peter Buwalda Peter Winnen Remco Campert Rutger Kopland Tessa de Loo The Beatles Tim Krabbé Tonnus Oosterhoff Willem van Toorn
Tagarchief: Joke Hermsen
Wat de waan voedt
Vanaf Sebastopol namen we de trein. We hadden voor de reis van zeventien uur de beschikking over een eigen coupeetje met gordijnen voor de ramen en op het vensterbankje een plastic plant. Waar de Dnjepr op zijn breedst is, ging … Lees verder
Geplaatst in koers, tussen tuin en wereld
Getagged Heraklitus, Jeroen Bosch, Joke Hermsen, Peter Winnen
Een reactie plaatsen
Elders onderdak
‘Meneer, u was een held!’ Het is een zoele zomeravond in april en ik loop het schoolplein af. In de tas aan mijn schouder zit de mondharmonica waarmee ik heb opgetreden op het open podium, samen met de collega’s muziek, … Lees verder
Geplaatst in bij de les
Getagged John Mayall, Joke Hermsen, Roxy Music, Wilbert Harrison
Een reactie plaatsen
Drie dingen
De week lag ingeklemd tussen Pasen en de meivakantie. ’s-Ochtends was het grasland boven het kanaal en ten oosten van Assendelft witgevroren. Ongeveer zoals in ‘Wij zagen ons in een kleine groep mensen veranderen’ van Tonnus Oosterhoff (1953): zonnen draden … Lees verder