Huiver

Waarom speelt onze eerste indruk zo’n grote rol bij het beoordelen van elkaar?, vraagt Marloes van het Regius College Schagen. En als die eerste indruk nu nog op persoonlijke gronden is gestoeld … maar het oordeel over elkaar is al te vaak gebaseerd op zinloze onderscheidingen als man of vrouw, homo of hetero, wit of een kleurtje.

Op weg naar het Lagerhuis, het debatcircus van VARA, het Debatbureau en Hope XXL had zijn tenten opgeslagen in het Mendelcollege te Haarlem. In de aula schetterde wereldmuziek uit de speakers, op drie piëdestals stonden evenzovele bokalen. Vlaggen en banieren wezen de deelnemers de weg door de arena en zeven lokalen waren veranderd in een battleruimte: twee keer tien stoelen  tegenover elkaar, de jurytafel daarvoor en op het scherm de wedstrijdklok. Dertien scholen waren deze eerste dag van de Noord-Hollandse voorronde opgekomen om met elkaar uit te debatteren wie door mocht naar de volgende ronde van de landelijke wedstrijd en wie met een van de bekers naar huis mocht.

Het was voor het eerst dat onze school een team had afgevaardigd. We waren ruim op tijd aanwezig. Tijdens het wachten gingen dozen met donuts rond en werd het boekje met de uitwerkingen van de stellingen nog eens doorgenomen. Terwijl de gastheer zich opmaakte de middag te openen kwam Josefien terug van de filmopname van haar V-rede. Ze had een deel van haar speech een tweede keer mogen doen en merkte dat ze tijdens het uitspreken van haar rede werd bevangen door een gewaarwording van uittreding; hoe moet je dat zeggen, als of je boven je lichaam zweeft. Ik kon aan haar zien hoe aangenaam dat was.

In de tweede ronde stond ons team tegenover het Ignatius College. De vorige ronde was met slechts een punt verloren, wilden we door naar de  halve finale, dan mocht ons dat niet nog eens gebeuren. Maar behalve strijdlust las ik ook huiver in de ogen van onze debaters voor de reputatie van de school uit Amsterdam Zuid.

Josefien weerde zich kranig tegen Andreas in het één-op-ééndebat over de stelling Gekozen volksvertegenwoordigers moeten de volledige vrijheid hebben om alles te kunnen zeggen. Tegenover de sombere vaststelling van de vertegenwoordiger van het Ignatius College dat ongebreidelde vrijheid van meningsuiting het debat schaadt en de democratie in gevaar brengt, betoogde onze afgevaardigde dat het overschrijden van grenzen in woord en daad de maatschappij en het individu de ruimte geeft om te groeien.

De spanning liep hoog op tijdens het debat over de stelling Donald Trump is een gevaar voor de planeet. Onze Edgar had gezien dat iemand van de tegenpartij een middelvinger had opgestoken. Toen hij dat ter sprake bracht, kreeg hij heel Amsterdam Zuid over zich heen. Hij wierp hulpeloze blik richting jury en wist vervolgens geen woord meer uit te brengen.

De jury gunde ons team het punt voor de meeste invalshoeken, maar dat was bij lange na niet genoeg om in competitie te blijven.

Een ronde later bleek dat we ook in het team van het A Roland Holst College uit Hilversum onze meerdere moesten erkennen. Maar zij hadden ook nog geen wedstrijd gewonnen en dat maakte hen al gelijk veel aardiger.

Ontbreekt het ons team aan killersmentaliteit, of zitten we verstrikt in ons vooroordeel dat je als team van het platteland toch niet kunt winnen van die uit Amsterdam Zuid? Dat we het gebouw van het Mendelcollege niet helemaal in mineur verlieten, kwam omdat de jury wel oog had voor de retorische kwaliteiten van Josefien. Haar speech eindigde op de tweede plaats, nipt achter die van Scholengemeenschap Huizermaat.

Dit bericht is geplaatst in bij de les. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *