Tagarchief: Leo Vroman

Kleine keuken

Geplaatst op januari 4, 2019 door nico

In hoofdstuk 21 van Zachte riten, de roman die Marja Pruis (1959) in 2016 publiceerde, is het wachten op Roelfien, die sinds kort een tweede leven als Rodolf is begonnen. De vriendinnen leggen de laatste hand aan de voorbereidingen voor … Lees verder →

Geplaatst in eten & drinken | Getagged , , , | 1 reactie

Bladeren

Geplaatst op oktober 19, 2018 door nico

Ik ging op een zomernacht naar school. Het was half zeven in de ochtend en de hemel was helder. Ik sloot de deur, draaide me om en zag hoog in het zuiden Mintaka, Alnilam en Alnitak, de drie oplichtende sterren, … Lees verder →

Geplaatst in bij de les, tussen tuin en wereld | Getagged , , , | Een reactie plaatsen

Net alsof

Geplaatst op augustus 31, 2018 door nico

Ook toen Leo Vroman nog leefde, was de dood niet ver weg. In 2009 verscheen de bundel ‘Soms is alles eeuwig’ van de dan vierennegentigjarige dichter. Daarin staat het gedicht ‘Als het waar is’. Ik heb het destijds gelezen, maar … Lees verder →

Geplaatst in bij de les | Getagged , | Een reactie plaatsen

Pure ellende

Geplaatst op mei 11, 2018 door nico

Dorine Schoon (1984) is hoboïste die op freelancebasis speelt in diverse orkesten en ensembles in binnen- en buitenland. Daarmee verdient ze € 132 bruto per concert en € 89 per repetitie. Deze bedragen zijn in 2009 vastgesteld en sinds die … Lees verder →

Geplaatst in tussen tuin en wereld | Getagged , , , , , , , , , , , | Een reactie plaatsen

Van een ander

Geplaatst op april 6, 2018 door nico

Ik schreef dat de ik-persoon uit ‘Aantekeningen over het verplaatsen van obelisken’ van Arjen van Veelen (1980), vriendschap sloot met Tomas, die een paar jaar ouder  was en uit West Vlaanderen kwam. Twee voorwaarden stelde Tomas vooraf: ‘Hij wilde verder … Lees verder →

Geplaatst in bij de les | Getagged , , | Een reactie plaatsen

Wat er niet is

Geplaatst op maart 23, 2018 door nico

Vijf leerlingen hadden ervoor gekozen op de vierde dag van de reis naar Berlijn het Joods museum te bezoeken. We zijn te vroeg. Het museum gaat pas om tien uur open. We hebben trouwens geen haast, er is voldoende tijd … Lees verder →

Geplaatst in bij de les, tussen tuin en wereld | Getagged , , , | Een reactie plaatsen

Ballonnen

Geplaatst op juni 16, 2017 door nico

In de vroege morgen scheert het licht over de vaart. Geen wind, geen rimpeling. Ik zie met toegeknepen ogen hoe plompenblad glanst in de zon, hoe daarvan het opstaand randje een fijne zware schaduwrand werpt op het water dat groen … Lees verder →

Geplaatst in bij de les, tussen tuin en wereld | Getagged , , | Een reactie plaatsen

Inferno

Geplaatst op september 16, 2016 door nico

‘s Nachts drukt de stilte loomwarm en diepgrijs op het kastje en de stoel. Het snerpende geluid van een mug die nadert en plotseling ophoudt, maakt dat ik weet dat ik wakker ben. Ik scheur het laken los van mijn … Lees verder →

Geplaatst in bij de les | Getagged , , | Een reactie plaatsen

De afgeleide

Geplaatst op april 8, 2016 door nico

Op 22 januari twitterde Wim Brands: ‘Het naderen van een brug gelezen – nieuwe roman van Roel Bentz van den Berg. Dat naderen zal me lang bijblijven. Bijzonder boek.’. Nog dezelfde dag volgde er een tweet over het verschijnen van … Lees verder →

Geplaatst in zaliger nagedachtenis | Getagged , , , | Een reactie plaatsen

Zo brui

Geplaatst op januari 1, 2016 door nico

Tweeëntwintig december is Georgine Marie Sanders overleden, die onder de naam Tineke de bekendste (en vruchtbaarste) muze van de naoorlogse Nederlandse letterkunde genoemd mag worden. Zij was de echtgenote van de hematoloog, schrijver, dichter en illustrator Leo Vroman die in … Lees verder →

Geplaatst in zaliger nagedachtenis | Getagged , , , | Een reactie plaatsen