Tag archieven: Leo Vroman

Geen tijd

Geplaatst op december 30, 2022 door nico

Als ze haar ogen opslaat, schijnt er een schemerachtig licht de kamer in. Daar kun je nog alle kanten mee op. Ze ligt languit op haar stoel, een plaid over haar benen, daar onderuit haar voeten, ze heeft haar schoenen … Lees verder →

Geplaatst in zaliger nagedachtenis | Getagged , , , , , | Een reactie plaatsen

Nabibberende buit

Geplaatst op december 16, 2022 door nico

In Bachmoet, Donbas, Oost Oekraïne, storten Russische rekruten zich in vijandelijk geweervuur. Stormen zij een wisse dood tegemoet of hopen ze te ontwaken in een militair hospitaal, zonder stroom, zonder verwarming, maar nog in leven? Er wordt, zo valt uit … Lees verder →

Geplaatst in lijf en leden | Getagged , , | Een reactie plaatsen

Barbaars

Geplaatst op april 8, 2022 door nico

Ik merk, wanneer ik in een praatprogramma val op televisie, Buitenhof, Eén vandaag, en men te spreken komt over de oorlog in Oekraïne, dat de gasten naar wie spontaan mijn hart uitgaat, hartstochtelijk pleiten voor meer wapens en militaire inzet … Lees verder →

Geplaatst in bij de les, tussen tuin en wereld | Getagged , , , , , , , , | Een reactie plaatsen

Roekeloze ritmen

Geplaatst op januari 14, 2022 door nico

Dertig juni 1989 onderging Jan G. (Gommert) Elburg in het AMC een hartoperatie waarbij zijn hartklep werd vervangen door een exemplaar van een varken. Na de schrik kwamen overmoed en de baldadigheid. De dichter ondertekende een bericht aan zijn collega … Lees verder →

Geplaatst in lijf en leden, zaliger nagedachtenis | Getagged , , | Een reactie plaatsen

Dramatoestel

Geplaatst op februari 14, 2020 door nico

De les is al tien minuten bezig als de deur open gaat en twee leerlingen – één de jas nog aan – binnen komen. Ik kijk op van het boek waaruit we aan het werk zijn, zeg ‘goedemorgen’ en vraag … Lees verder →

Geplaatst in bij de les | Getagged | Een reactie plaatsen

Van IJmuiden tot Plum Beach

Geplaatst op augustus 30, 2019 door nico

Soms moet ik naar het strand. Ik liep het duin over en merkte op dat de zee nog nooit zo ver weg was en dat ik in de verte de skyline van Zandvoort niet zag. Er was geen horizon. De … Lees verder →

Geplaatst in tussen tuin en wereld, zaliger nagedachtenis | Getagged | Een reactie plaatsen

Niks fanfarecorps

Geplaatst op juni 7, 2019 door nico

Het is mij afgelopen week niet gelukt de amfibrachys uit te leggen aan mijn leerlingen uit vier havo. Dat in een regel als ‘Valencia lokt hem met haar kathedraal’, vier versvoeten staan van drie lettergrepen met een klemtoon op de … Lees verder →

Geplaatst in bij de les, zaliger nagedachtenis | Getagged , | Een reactie plaatsen

Kleine keuken

Geplaatst op januari 4, 2019 door nico

In hoofdstuk 21 van Zachte riten, de roman die Marja Pruis (1959) in 2016 publiceerde, is het wachten op Roelfien, die sinds kort een tweede leven als Rodolf is begonnen. De vriendinnen leggen de laatste hand aan de voorbereidingen voor … Lees verder →

Geplaatst in eten & drinken | Getagged , , , | 1 reactie

Bladeren

Geplaatst op oktober 19, 2018 door nico

Ik ging op een zomernacht naar school. Het was half zeven in de ochtend en de hemel was helder. Ik sloot de deur, draaide me om en zag hoog in het zuiden Mintaka, Alnilam en Alnitak, de drie oplichtende sterren, … Lees verder →

Geplaatst in bij de les, tussen tuin en wereld | Getagged , , , | Een reactie plaatsen

Net alsof

Geplaatst op augustus 31, 2018 door nico

Ook toen Leo Vroman nog leefde, was de dood niet ver weg. In 2009 verscheen de bundel ‘Soms is alles eeuwig’ van de dan vierennegentigjarige dichter. Daarin staat het gedicht ‘Als het waar is’. Ik heb het destijds gelezen, maar … Lees verder →

Geplaatst in bij de les | Getagged , | Een reactie plaatsen