Tag archieven: Leo Vroman

’t Dak op

Geplaatst op mei 23, 2025 door nico

Oorlog in de Gleditsia! Een handvol kauwtjes, evenveel kraaien, het gekef en gekras is niet van de lucht en daar doorheen het schelle lachen van een eksterpaar. Het kabaal overstemt het geluid van het vliegverkeer dat naar Schiphol onderweg is. … Lees verder →

Geplaatst in tussen tuin en wereld | Getagged , , | Een reactie plaatsen

Boomgnapfer

Geplaatst op mei 9, 2025 door nico

Oorlogservaringen hebben Leo Vroman (1915 – 2014) getekend voor het leven, maar in de teksten die hij in de periode 1940 – 1945 schreef, kun je dat nauwelijks lezen. Vierentwintig gedichten en een novelle zijn er uit die tijd gepubliceerd, … Lees verder →

Geplaatst in tussen tuin en wereld | Getagged , , , | Een reactie plaatsen

Fractaal

Geplaatst op oktober 25, 2024 door nico

Jan Greshoff (1888 – 1971) werd zeventig en Leo Vroman schreef het gedicht ‘Hoe 70 te worden’. Het verscheen in jaargang 121 van De Gids met een opdracht aan zijn mentor. Twee jaar later nam Vroman het op in de … Lees verder →

Geplaatst in tussen tuin en wereld | Getagged , , , , | Een reactie plaatsen

Snipperdag

Geplaatst op augustus 25, 2023 door nico

Ergens in de late jaren zestig opende een filiaal van de Openbare Bibliotheek haar deuren in het buurtschap waar ik woon. Tot die tijd moesten we het doen met een kast boeken in grauw kaftpapier die door de plaatselijke kantoorboekhandel … Lees verder →

Geplaatst in tussen tuin en wereld | Getagged , , | Een reactie plaatsen

Openbaringen

Geplaatst op juli 21, 2023 door nico

Twee dagen nadat zijn vierde kabinet was gevallen besloot demissionair premier Mark Rutte de politiek te verlaten. Tegen verslaggevers van de NOS zei hij dat achter dat besluit geen diepere rationele gedachten zaten: ‘Soms moet je je hart en buik … Lees verder →

Geplaatst in tussen tuin en wereld | Getagged , | Een reactie plaatsen

Schaduw

Geplaatst op maart 24, 2023 door nico

Ze hebben het op de boom gemunt. Zondagmiddag belt een echtpaar met een hondje aan. Dat hij te hoog is, dat hij erg dicht op de erfgrens staat, dat ze hinder ondervinden van de schaduw, dat er in de herfst … Lees verder →

Geplaatst in tussen tuin en wereld | Getagged , , , | Een reactie plaatsen

Geen tijd

Geplaatst op december 30, 2022 door nico

Als ze haar ogen opslaat, schijnt er een schemerachtig licht de kamer in. Daar kun je nog alle kanten mee op. Ze ligt languit op haar stoel, een plaid over haar benen, daar onderuit haar voeten, ze heeft haar schoenen … Lees verder →

Geplaatst in zaliger nagedachtenis | Getagged , , , , , | Een reactie plaatsen

Nabibberende buit

Geplaatst op december 16, 2022 door nico

In Bachmoet, Donbas, Oost Oekraïne, storten Russische rekruten zich in vijandelijk geweervuur. Stormen zij een wisse dood tegemoet of hopen ze te ontwaken in een militair hospitaal, zonder stroom, zonder verwarming, maar nog in leven? Er wordt, zo valt uit … Lees verder →

Geplaatst in lijf en leden | Getagged , , | Een reactie plaatsen

Barbaars

Geplaatst op april 8, 2022 door nico

Ik merk, wanneer ik in een praatprogramma val op televisie, Buitenhof, Eén vandaag, en men te spreken komt over de oorlog in Oekraïne, dat de gasten naar wie spontaan mijn hart uitgaat, hartstochtelijk pleiten voor meer wapens en militaire inzet … Lees verder →

Geplaatst in bij de les, tussen tuin en wereld | Getagged , , , , , , , , | Een reactie plaatsen

Roekeloze ritmen

Geplaatst op januari 14, 2022 door nico

Dertig juni 1989 onderging Jan G. (Gommert) Elburg in het AMC een hartoperatie waarbij zijn hartklep werd vervangen door een exemplaar van een varken. Na de schrik kwamen overmoed en de baldadigheid. De dichter ondertekende een bericht aan zijn collega … Lees verder →

Geplaatst in lijf en leden, zaliger nagedachtenis | Getagged , , | Een reactie plaatsen