Nadat Phil Bauhaus de derde etappe van de Tirreno-Adriatico heeft gewonnen, wordt hem gevraagd of hij 16 maart ook zal starten in La Primavera, de Italiaanse openingsklassieker van het wielerseizoen, 288 kilometer van Milaan naar Sanremo. De Duitse sprinter uit het team Bahrain-Victorious ontwijkt de vraag en zegt dat hij over ruim een week zal afreizen naar De Panne aan de Vlaamse kust om daar de achtenveertigste editie van de Classic Brugge-De Panne te rijden. Gelijk heeft hij. In 2022 moest hij zijn kopman Mohoric lang uit de wind houden en werd hij uiteindelijk 136ste. Mohoric won de koers, maar zelf winnen is voor een sprinter net even leuker. In Vlaanderen zal Bauhaus het aanstaande woensdag opnemen tegen Jasper Philipsen, en Tim Merlier.
Daar komt bij dat de uitslag van Milaan – Sanremo weinig verrassend zal zijn. De winnaar zal Tadej Pogacar heten of Mathieu van der Poel. Pogacar vernederde eerder deze maand al zijn tegenstanders door in de Strade Bianche na een solo van tachtig kilometer als eerste het Piazza del Campo in Siena op te rijden. Het duurde daarna nog bijna drie minuten voor Toms Skujins over de streep rolde. Van der Poel zal het op de televisie hebben gezien. Hij rust uit na een winter veldrijden waar hij onbetwist heerser was en bereidt zich voor op zijn aanstaande wegseizoen.
Pogacar en Van der Poel maken deel uit van een gezelschap van zes renners die op dit moment met kop en schouder uitsteken boven de rest van het peloton. Als Wout van Aert, Primoz Roglic, Belgisch kampioen Remco Evenepoel, Jonas Vingegaard of genoemd tweetal meekoersen, staat de uitslag van te voren vast. Daarom zou renner en sportverslaggever Thijs Zonneveld (1980) graag in het wielerreglement opnemen dat van deze zes er alleen twee of meer aan de start mogen verschijnen, om toch nog een minimum van spanning mogelijk te maken.
Vingegaard reed O Gran Camiño, won alledrie de etappes en het eindklassement. De Tirreno-Adriatico schreef hij op vergelijkbare manier op zijn naam. Van Aert was iedereen te snel af in Kuurne-Brussel-Kuurne, maar liet een dag eerder de overwinning van De Omloop het Nieuwsblad aan zijn ploegmaat Jan Tratnik. Over de prestatie van Pogacar op de sterrati van Toscane hebben we het gehad.
Het zou de aantrekkelijkheid van de sport ten goede komen als alle zes buitenaardse renners elkaar regelmatig in de koers tegenkomen, maar een blik op de koerskalender leert dat dit niet het geval is. Van Aert en Pogacar ontmoeten elkaar in De Giro d’Italia, In de Tour de France ontbreekt Van Aert, maar koersen dan toch maar vijf van de zes titanen. Het lijkt erop dat alleen in de olympische wegwedstrijd en misschien het wereldkampioenschap le groupe des six compleet op de afspraak zal zijn.
En toch. Tijdens de afgelopen editie van Parijs-Nice was Evenepoel zonder twijfel de sterkste man in koers. Primoz Roglic was de renner die hij te duchten had. Waarom moest hij dan reageren toen in de zesde etappe op de Côte de La Colle-sur-Loup Matteo Jorgensen een gaatje sloeg?
Als het peloton twee dagen later op de Boulevard des Anglais in Nice arriveert, is Jorgensen de eindwinnaar met een halve minuut voorsprong op de Belgische kampioen.
Er is niets zo verraderlijk als een voorspelbare koers.