Qschool

De teamvergadering was ‘hybride’. Zeven collega’s zaten op ruime afstand van elkaar verspreid door het biologielokaal (wasbak naast een werkbank, opgezette vogels in de vitrinekast), de andere collega’s waren elders en verschenen een voor een op het ‘digischerm’ dat naast het whiteboard stond, er waren er ook die nog door ‘teams’ dwaalden op zoek naar een kanaal dat leidde tot de geplande bijeenkomst. De afdelingsleider zat met zijn rug naar ons toe in het scherm van zijn laptop gedoken om maar zo dicht mogelijk bij zijn teamgenoten thuis te zijn. De collega aardrijkskunde die de taak van technisch voorzitter naar zich had toe getrokken, danste heen en weer tussen zijn laptop en die van zijn direct leidinggevende om te proberen in beeld te komen van de collega’s thuis. Hun respons zong rond en mengde tot een brij waarin nauwelijks betekenis viel te onderscheiden.

Het laatste uur was voor de uitslagen van het tevredenheidsonderzoek  gereserveerd. Ik vind het niet eenvoudig om uit te leggen wat dat is. Trend rapportage staat er op de voorkant van het document, en het gaat inderdaad om een verslag dat elke twee jaar wordt uitgebracht. Wie de samenstellers van het rapport zijn, is niet vermeld. In de inleiding spreekt men van het instrument Qschool waarmee de kwaliteit van de school en/of het schoolbestuur in kaart wordt gebracht. Dan volgt nog meer bestuursbargoens waarbij woorden vallen als dialoog, domein, ambities, maatschappelijke opdracht en stakeholders. Als we door de vijfendertig pagina’s bladeren blijkt het te gaan om een kleine dertig tabellen waarin reacties van schoolleiding, personeel, ouders en leerlingen zijn verzameld op een vragenlijst die hun in het voorjaar is voorgelegd.

Dat was niet zo’n gelukkig moment. Er was een onbekend virus uit Wuhan uit een skihut in Oostenrijk ontsnapt dat zich in ijltempo via overvolle carnavalscafé’s over Zuid Nederland verspreidde en dreigde de grote rivieren over te steken. De Minister President stelde het uitgaansleven op non-actief en beperkte reisbewegingen tot een minimum. Onderwijsminister Slob sloot de scholen en universiteiten. Mijn leerlingen en ik zwaaiden naar elkaar via een krakende internetverbinding.

Het goede nieuws uit de Trend rapportage (de overbodige spatie is van de anonieme samenstellers) is dat onze leerlingen zich tijdens de intelligente lockdown net zo veilig voelden als voorheen. Ook vonden onze leerlingen dat de ict goed werkte. Maar daarmee is het goede nieuws wel op. Ze waren minder gemotiveerd, vonden de regels onduidelijk en de kwaliteit van de excursies was achteruit gehold. De mogelijkheden om zonder rooster te werken waren tot bijna nul gereduceerd; dat klopt, wie niet was ingelogd tijdens de lessen op afstand had een absentiemelding aan zijn broek.

De leerlingen maakten zich zorgen over hun brede ontwikkeling. Ook dat is de logica zelve, wanneer men met huisarrest achter het raam naar het ontluikende voorjaar zit te koekeloeren. Het rapportcijfer dat onze leerlingen de school geven tijdens de gedwongen schoolsluiting is een 6,1. Dat was twee jaar eerder nog een 6,8.

Het oordeel van onze leerlingen over het onderwijs tijdens de lockdown is bepaald geen echo van de succesverhalen over de snelle aanpassingen die we voor de grote vakantie hoorden van besturen, schoolleidingen en een aantal van de collega’s. Maar laat ik voorzichtig zijn. Slechts drie op de tien leerlingen heeft gereageerd op de vragenlijst. Zeventig procent heeft hem als irrelevant terzijde geschoven.

Wat au fond de verstandigste reactie is.