Krukje

Het was de week dat we het woord ‘nekveldocent’ aan onze woordenschat konden toevoegen. Die naam muntte De Telegraaf voor de vierenzestigjarige technisch onderwijsassistent (geen docent dus) Gerrit Keeman die het op 16 januari aan de stok kreeg met een van zijn leerlingen op het Kennemer College te Heemskerk. Het incident wordt live vereeuwigd op een van de mobiele telefoons. Er is te zien dat er met een krukje wordt gegooid, we zien een achtervolging door een technieklokaal, de technisch onderwijsassistent roept: ‘Heb het nooit meer over mijn moeder!’ en grijpt zijn belager in de nek. Het filmpje gaat ‘viral’, ouders komen verhaal halen bij de schoolleiding. Keeman wordt naar huis gestuurd, maar laat het er niet bij zitten. De pers pikt zijn verhaal op, een steunbetuiging op het net wordt in een mum van tijd acht duizend keer ondertekend.

Keeman werkte pas op school. Jarenlang was hij politieman. Na zijn vroegpensioen had het Kennemer College de ex-medewerker van de afdeling forensische opsporing gevraagd bij te springen. In de Volkskrant van 30 januari lees ik dat hij daar wel oren naar had, maar de vreugde was van korte duur. De transformatie van politieman naar onderwijsmens was moeilijker dan gedacht. Afgelopen december diende hij zijn ontslag in.

Ik kan het me voorstellen. Wie zijn beroepsleven lang het wettig gezag heeft vertegenwoordigd, staat met lege handen als hij het ineens zonder moet stellen. En waar een vakdocent nog enig krediet bij elkaar kan sprokkelen met geduld, rust, aandacht en vooral veel vakkennis, is dat voor een onderwijsassistent minder weggelegd. Het moet een bittere pil voor Keeman zijn geweest dat zelfs zijn ex-collega’s geen reden zagen de krukjesgooiende belhamel te vervolgen. Daarvoor was, het veelbekeken filmpje ten spijt, onvoldoende bewijs.

De directie van het Kennemer College heeft zich na de escalatie van het voorval en de lawine van media-aandacht verontschuldigd voor de wijze waarop de vrijstelling van werkzaamheden aan de onderwijsassistent is meegedeeld. Het ware beter als ze zich hadden verontschuldigd voor het lichtvaardig en onnadenkend werven van ex-politiemensen voor schooltaken.

Keeman grijpt de excuses aan om aan de Telegraaf te laten weten dat normafwijkend gedrag aan de orde van de dag is op het Kennemer College. Hij verkneukelt zich in zijn succes: minister Slob heeft in een brief aan de Tweede Kamer aangekondigd dat er een plan van aanpak komt. De gedachte dat zijn gedrag ook heeft bijgedragen aan de onveilige situatie tijdens zijn les, wil nog maar niet dagen. Normafwijkend gedrag is, volgens mij, een essentie van leren.

Het viel niet mee in deze zaak zorgvuldig hoor en wederhoor te betrachten. Aan de spraakwaterval van Keeman kwam geen einde, de directie van het Kennemer College verbrak haar stilzwijgen slechts incidenteel met een afgewogen communiqué. Van de leerlingen in de techniekles heb ik niets kunnen vernemen.

Donderdag 31 januari meldt Sander Smit zich met een ingezonden brief in de Volkskrant. Hij schrijft: De ene docent heeft natuurlijke autoriteit, de andere niet. Zonder dit talent zul je het wellicht nooit leren. Dus maar goed trainen tijdens de opleiding lerarenbevoegdheid. Zelf ben ik ook opgeleid als docent (Frans). Ik voel bij mijzelf niet het natuurlijke overwicht en ik had ook geen zin om orde te handhaven. Mede daardoor ben ik boekhandelaar geworden.

Ik zou van Keeman ook geen boek kopen.